Hver sagði brandarann?   Konni um þrettán ára og í lopapeysu sem hann gat farið að klæja í.

Hjá mörgu fólki, kannski flestu, er til siðs að gera sér smávegis dagamun á eigin afmælisdegi. 

Samt er allur gangur á og sjálfur minnist ég ekki sérstakrar uppákoma á afmælisdegi mínum.  Ekki heldur sem barns,  tertuáts né vinum í afmælisboði, og því öllu.  Engin söknuður en slíkt ekki alla jafna venjan á mínu æskuheimili og er fyrirkomulag sem maður hefur enga skoðun á.  Svona bara var þetta.

 Stundum var manni boðið í afmæli æskuvinar.  Stundum ekki. 

Á eigin afmælisdegi gat vel gerst að manni væru færðar afmælisgjafir.  Minnist ég teiknimynda bókarinnar Tarsan Apabróðir frá fjölskyldumeðlimi.

Er ég varð fimmtugur árið 2003 fékk ég svolitla peningagjöf frá systkinum og keypti fyrir hana, allavega hluta peningagjafarinnar, Philips rakvél sem ég raka mig ennþá með.  Vélin hefur aldrei bilað neitt.  Allt gengur þetta að lokum úr sér.

Sjötugur verða nokkur kaflaskil og stendur til að vera með smá afmælishóf með mat og mögulegri uppákomum.  Ekkert slíkt hefur en verið ákveðið enn veislan haldin laugardaginn 23 september 2023 á Sporhömrum 3 í Reykjavík.  Í húsakynnum Smárakirkju sem þar er. 

Sem sagt að þá stendur til að gera litla sæta afmælisveisla með venjulegu fólki.  Eins og sumir myndu orða þetta.  Er enda venjulegt fólk besta fólkið.   

Verður maður sjötugur nema einu sinni?

Sumir eru alltaf tvítugir og sumt fólk alltaf börn.