Ríkisútvarpið.

Fólk sem eldra er mann þá tíma þegar dagskrá útvarpsins hreinsaði göturnar fólki að vart sást hræða á meðan sumt útvarpsefni er flutt. 

Skemmtiþættir höfðu vinsældir og má þar nefna "Sunnudagskvöld með Svavari Gests."- sem naut fádæma hlustun og olli auðum borgargötum.

Fréttamenn og þáttagerðarmenn á vegum Ríkisútvarpsins vöktu athygli fyrir frábært útvarpsefni af lífinu í landinu.  Má þar nefna hinn kunna útvarpsmann Stefán Jónsson sem meðal annars gerði nokkra útvarpsþætti sem hann nefnir "Um fiskinn"- og voru, minnir mig, vikulegir þættir.

Var það ekki Stefán Jónsson fréttamaður sem flutti landsmönnum 1 apríl gabbið 1957 um Vanadísina sem hann lýsti á svo lifandi hátt sigla upp straumharða Ölfusá og varð þess valdandi að fjölmargir reykvíkingar hlaupa í loftköstum út í bíla sína og bruna austur á Selfoss en sjá þar enga Vandís á siglingu og bara vatnsfall streyma til hafs, eins og árþúsundin á undan?

Útvarpsleikrit voru og gríðarvinsæl.  Eftir þeim beið þjóðin og spenntist öll upp af. Spennan verður yfirþyrmandi á meðan "Hulin Augu"- eru í útsendingu og til sögur af spennuviðbrögðum drengs sem í einu spennuatriði reisir sig eldsnöggt upp og beint undir höku þess sem fyrir aftan er.  Hafði sá beygt sig framyfir hinn af tómum spenningi og uppskar heilt höfuð undir höku sína.  

Og hver frá þessum tíma mann ekki eftir Jóni Múla Árnasyni lesa upp hádegisfréttir:  "Í fréttum er þetta helst"- og þau öll orð.  Skemmtilegt.